Πανελλήνια από την Χαλκηδόνα, η Καλλιμογιάννη του Ηρακλή

 Για περισσότερο από έναν αιώνα το θρυλικό τμήμα στίβου του ΗΡΑΚΛΗ, γράφει τη δίκη του ιστορία μέσα από την αθλητικό-κοινωνική του προσφορά σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Μια ιστορία γεμάτη δάφνες και εμπόδια, που ξεκίνησε να γράφεται στις 29 Νοεμβρίου του 1908, για να φτάσει μετά από 114 χρόνια να γεμίσει την τροπαιοθήκη του γηραιού με Ολυμπιακές, Παγκόσμιες και Πανευρωπαϊκές διακρίσεις, εκατοντάδες Πανελλήνια μετάλλια και πρωταθλήματα, καθώς και το χρονοντούλαπο του Συλλόγου γεμάτο από αμέτρητες αναμνήσεις.

 Δυστυχώς το τμήμα που έφερε την αναγέννηση του ελληνικού Κλασσικού Αθλητισμού, αναδεικνύοντας τους καλύτερους του κόσμου και απογειώνοντας τη χώρα διεθνώς ενώ παράλληλα γαλούχησε γενιές και γενιές αθλητών/τριών, έδειχνε ότι πριν λίγα χρόνια είχε αρχίσει να αποσυντίθεται…

Παρόλα αυτά, μέσα στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων,  υπήρχαν δυο χαρακτηριστικά κοινά στοιχεία, που ένωναν το παρελθόν με το παρόν του Συλλόγου.

Το πρώτο  ήταν ότι ο δρόμος του Γηραιού ήταν πάντα στρωμένος με εμπόδια, στα εύκολα ΗΡΑΚΛΗΣ στα δύσκολα ΗΡΑΚΛΑΡΑ, είναι το σύνθημα των κυανόλευκων και δεν είναι τυχαίο. Πόσο περισσότερο για τους «στιβικούς» που έχουν μάθει να περνάνε τα εμπόδια σαν παιχνίδι, έχουν μάθει ότι στα εμπόδια πιθανών να πέσεις, αλλά  η επιλογή είναι να σκουπίσεις δάκρυα και πληγές και να σηκωθείς και να συνεχίσεις.

Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό στα τόσα χρόνια λειτουργίας της ομάδας, ήταν ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ ανέκαθεν βασιζόταν στα δικά του παιδιά. Το «εργοστάσιο» ΗΡΑΚΛΗΣ στόχευε πάντα στην ανάδειξη των δικών του ταλέντων και όχι στις μεταγραφές έτοιμων αθλητών από άλλους Συλλόγους.

Αυτά τα δυο ήταν αρκετά, για να πιαστούν από το χέρι οι Βετεράνοι Στίβου «Νίκος Ζαχαριάδης» μαζί με την Ακαδημία στίβου και να δώσουν στον ΗΡΑΚΛΗ το φιλί της ζωής!

Η αρχή την δύσκολη όταν ολόκληρος ιστορικός Σύλλογος πριν περίπου 7 χρόνια, αριθμούσε λιγότερο από δέκα παιδιά στην Ακαδημία και με το ζόρι καμία συμμετοχή σε διασυλλογικό πρωτάθλημα στις αναπτυξιακές ηλικίες.

Για να φτάσει στο σήμερα απαριθμώντας τη μεγαλύτερη Ακαδημία στην Ελλάδα με περισσότερα από 500 παιδιά, από τα οποία κάποια πλέον έχουν στελεχώσει τις αγωνιστικές κατηγορίες, διαπρέποντας τόσο σε ατομικό επίπεδο με πανελλήνιες διακρίσεις, όσο και σε ομαδικό επίπεδο κερδίζοντας τα διασυλλογικά πρωταθλήματα.

Άφθαρτος στα εμπόδια του χρόνου ο ΗΡΑΚΛΗΣ, απέδειξε ότι μετά από την άσχημη πτώση στην ιστορία του, όχι μόνο έχει πλέον σηκωθεί, έχει μαζέψει τα κομμάτια του, αλλά και μέσα από την δυναμική της Ακαδημίας του, δείχνει ότι έχει ξαναπάρει και το ρόπαλο του στο χέρι.

Η επιλογή του να αναδείξεις τους δικούς αθλητές και αθλήτριες σίγουρα δεν είναι ο εύκολος δρόμος, απαιτεί χρόνο, υπομονή και σκληρή δουλειά μέχρι να αρχίζεις να θερίζεις αυτά που έσπειρες. Όταν όμως έρχεται η ώρα να γευτείς τον δικό σου καρπό, είναι νοστιμότερος από το να τον είχες αγοράσει. ‘Άρχισαν λοιπόν να ανθίζουν τα πρώτα «μπουμπούκια» να βγαίνουν οι πρώτοι καρποί της Ακαδημίας και αν μη τι άλλο είναι εντυπωσιακοί. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει η Βασιλική Καλλιμογιάννη, η οποία παρά το νεαρό της ηλικίας της, έγραψε ήδη ιστορία πετυχαίνοντας για αρχή δυο πανελλήνια ρεκόρ και συνεχίζει….

Μεγαλωμένη στη Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, η Καλλιμογιάννη πέρασε από διάφορα αθλήματα σαν μικρό παιδί για να καταλήξει στον στίβο. Ανάμεσα στα ανέμελα και ξέγνοιαστα παιδικά της χρόνια και στα γεμάτα αθλητικές δραστηριότητες απογεύματα με ενόργανη, μπαλέτο, τέννις, μπάσκετ, βόλεϊ, ταεκβοντο και ποδόσφαιρο, η Βασιλική είχε αρχίσει ήδη να διαμορφώνει τον χαρακτήρα της  μέσα στον αθλητισμό. Ωστόσο η αφορμή για να έρθει σε επαφή με τον στίβο η υπερκινητική Καλλιμογιάννη όσο ακόμα ήταν μαθήτρια Δημοτικού , ήταν η μητέρα της.

«Έπαιζα ποδόσφαιρο και η μητέρα μου φοβόταν μην τραυματιστώ, έτσι με προέτρεψε να δοκιμάσω και στον στίβο βοηθητικά με το ποδόσφαιρο. Οι επιδόσεις μου στον στίβο και η αγάπη μου για το τρέξιμο γενικότερα έπαιξαν βασικό ρόλο στο να αφήσω πίσω μου τα υπόλοιπα αθλήματα» αναφέρει η Καλλιμογιάννη στη Deltapress.

Η δρομέας που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της κατηγορίας της, μίλησε και για την συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ταλίν, όπου αν και από τις μικρότερες ηλικιακά αθλήτριες της κατηγορίας της, έδειξε το αγωνιστικό της πνεύμα πετυχαίνοντας  πρόκριση στον τελικό και νέο πανελλήνιο ρεκόρ Κ20 με 10:31.72 στα 3.000μ, φυσικά εμπόδια (το προηγούμενο ήταν 10:34.83 και κάτοχος ήταν η Αθηνά Κοΐνη από το 2011).

«Η καλύτερη μου στιγμή νομίζω πως ήταν στους προκριματικούς του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ20, όπου κατάφερα να περάσω στον τελικό και να κάνω νέο πανελλήνιο ρεκόρ κατηγορίας» ήταν η απάντηση της στην σχετική ερώτηση, ενώ όσον αφορά τη χειρότερη έως τώρα στιγμή η Καλλιμογιάννη ανέφερε «έως τώρα ευτυχώς δεν έχω να θυμηθώ κάτι άσχημο στον αθλητισμό, αντιθέτως κάθε μικρή μου αποτυχία με πείσμωνε και με έκανε να προσπαθώ περισσότερο».

Η αθλήτρια που πλέον προπονείται με τον Ιάσωνα Ιωαννίδη,  έχει ξεχωρίσει και σε άλλες αποστάσεις ημιαντοχής και αντοχής, ωστόσο αναλύει την επιλογή της να ασχοληθεί με τα εμπόδια καθώς και τα συστατικά που κρίνει απαραίτητα για να οδηγήσουν μια αθλήτρια στην υπέρβαση εαυτού.

«Αυτό που μου αρέσει στα εμπόδια είναι το ότι απαιτείται και κάποιου είδους τεχνική και αυτό για εμένα είναι μια πρόκληση που με εξιτάρει και με συγκινεί. Σίγουρα πάντως το ταλέντο δεν αρκεί! Απαιτούνται σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον, καθώς και άρτια σχέση μεταξύ προπονητή και αθλητή και πάνω από όλα θέληση».

Η πρωταθλήτρια του ΗΡΑΚΛΗ τη φετινή σεζόν καλείται να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις σαν μαθήτρια Γ´ Λυκείου σε συνδυασμό με τους αθλητικούς τις στόχους, στα οποία και αναφέρθηκε

«Ακαδημαϊκά στοχεύω σε πολυτεχνικές σχολές, ίσως και ΤΕΦΑΑ ακόμα είμαι λίγο αναποφάσιστη. Όσο για τους αθλητικούς μου στόχους για τη νέα σεζόν, είναι να εκπροσωπήσω με τον καλύτερο τρόπο τον ΗΡΑΚΛΗ πετυχαίνοντας ένα νέο πανελλήνιο ρεκόρ καθώς και την Εθνική ομάδα μέσα από τις συμμετοχές μου σε διεθνείς αγώνες».