Γιατί τρώμε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου «σπάζοντας» τη νηστεία της Σαρακοστής

Τρία πράγματα έρχονται στο μυαλό όλων μας στο άκουσμα της ημερομηνίας «25^η Μαρτίου»: Η Επανάσταση του 1921, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και… ο μπακαλιάρος (με ή χωρίς) σκορδαλιά!

Πώς προέκυψε όμως το έθιμο της κατανάλωσης μπακαλιάρου ανήμερα της μεγάλης γιορτής του έθνους και της χριστιανοσύνης και μάλιστα εν μέσω της νηστείας της Σαρακοστής;

Τρεις εξαιρέσεις εν μέσω νηστείας

Συνολικά τρεις εξαιρέσεις στη νηστεία της Σαρακοστής προβλέπει η θρησκεία, ούτως ώστε οι πιστοί να έχουν τη δυνατότητα για ενδυνάμωση. Η πρώτη εξ αυτών είναι ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ημέρα κατά την οποία επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού, ελαιόλαδου και κρασιού. Η δεύτερη μέρα είναι η Κυριακή των Βαΐων, κατά τη οποία επιτρέπεται το ψάρι και το λάδι, ενώ λάδι μπορούν να φάνε οι νηστεύοντες και τη Μεγάλη Πέμπτη.

Πώς καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος την 25^η Μαρτίου

Τις παλαιότερες δεκαετίες, η εύρεση ψαριού δεν ήταν τόσο απλή υπόθεση για τους κατοίκους της ενδοχώρας, που κατοικούσαν μακριά από παραθαλάσσιες περιοχές και δεν είχαν τις δυνατότητες μετακίνησης του σήμερα.

Η ανάγκη τους να βρουν ένα φθηνό και εύκολο στη συντήρηση ψάρι για να καταναλώσουν την 25^η Μαρτίου τους οδήγησε στον μπακαλιάρο, ένα ψάρι που δεν είναι εγχώριο, καθώς αλιεύεται στον βόρειο Ατλαντικό, αλλά που συντηρείται εύκολα μέσω του παστώματος και ως εκ τούτου αποτελεί και οικονομική επιλογή. Κάπως έτσι, λοιπόν, ο… ξενόφερτος μπακαλιάρος καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό της 25^ης Μαρτίου και παραμένει έως και σήμερα το παραδοσιακό πιάτο της ημέρας, με ή χωρίς σκορδαλιά…