Θεσσαλονίκη: Τέλος εποχής για την ιστορική «Αλυσίδα» – Εικόνες drone από την κατεδάφισή (vid)

Τέλος εποχής για την «Αλυσίδα», το ιστορικό βιομηχανικό συγκρότημα στην περιοχή Χαριλάου, το οποίο αποτέλεσε σήμα κατατεθέν στην ανατολική Θεσσαλονίκη για σχεδόν έναν αιώνα.

Μπουλντόζες μπήκαν από την Τρίτη 5/8 στο χώρο, στη συμβολή των οδών Παπαναστασίου και Αλ. Σταύρου, και συνεχίζουν την κατεδάφιση των κτιρίων που ανήκαν στην άλλοτε κραταιά βιομηχανία παπουτσιών.

Το εμβληματικό εργοστάσιο σε λίγες ώρες θα αποτελέσει οριστικά παρελθόν για την πόλη, ανοίγοντας το δρόμο για αναβάθμιση της περιοχής με σύγχρονο και περιβαλλοντικό πρόσημο.

Το οικόπεδο έχει περιέλθει στη δικαιοδοσία γνωστής τράπεζας και σύντομα στη θέση του θα ανεγερθεί ένα πολυώροφο «πράσινο» κτίριο.

Παράλληλα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, τμήμα της έκτασης, αναμένεται να γίνει χώρος πρασίνου και να αποδοθεί στους κατοίκους της περιοχής.

Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες με drone του Thes.gr από την κατεδάφισή του:

Η ιστορία της «Αλυσίδας»

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1934 από Θεσσαλονικείς βιοτέχνες και εγκαταστάθηκε στην Παπαναστασίου το 1935. Παρήγαγε παπούτσια από καουτσούκ, που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή σε ολόκληρη την ελληνική επαρχία.

Το εργοστάσιο επιτάχθηκε κατά την Κατοχή και επανέλαβε τη λειτουργία του μετά το 1945, φτάνοντας να απασχολεί εκατοντάδες εργαζομένους.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η «Αλυσίδα» αγόρασε την εταιρεία «ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ» και στράφηκε στην παραγωγή αθλητικών παπουτσιών.

Το εμβληματικό εργοστάσιο «Αλυσίδα» συνέχισε το ταξίδι του στον χρόνο ακόμη και μετά τη λήξη της παραγωγικής του λειτουργίας, μετατρεπόμενο σε χώρο νυχτερινής διασκέδασης για δεκαετίες. Από βιομηχανικός πυλώνας της Θεσσαλονίκης, μεταμορφώθηκε σε κέντρο διασκέδασης, φιλοξενώντας μουσικές σκηνές, μπαρ και κλαμπ που σημάδεψαν γενιές, όπως «Γοργόνες και Μάγκες», «Χάντρες», και το κλαμπ «Αλυσίδα».

Το κτίριο στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, αφέθηκε στη φθορά και τελικά μετατράπηκε σε ένα επικίνδυνο κουφάρι και μία υγειονομική βόμβα. Αρκετοί ήταν οι κάτοικοι της περιοχής που διαμαρτύρονταν για την κατάσταση ενώ άλλοι, θεωρούν πως ο χώρος θα έπρεπε να αξιοποιηθεί και όχι να καταστραφεί.

Η πρόσφατη κατεδάφισή του σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο διαχειριζόμαστε την αρχιτεκτονική κληρονομιά και τον ιστορικό ιστό των πόλεών μας.

Μέχρι την ολοκλήρωση της κατεδάφισης στο σημείο θα γίνονται και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Οπως προαναφέραμε, αναμένεται σε δύο χρόνια να ανεγερθεί ένα «πράσινο» κτήριο ενώ δίπλα από τη συγκεκριμένη έκταση, υπάρχει ένα στρέμμα, που ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης και όταν βρεθεί η ανάλογη χρηματοδότηση, θα γίνει χώρος πρασίνου.