Του Βασίλη Γάκη
Το πρόσφατο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, συντάραξε όλους τους Έλληνες και πέρα από την ανείπωτη θλίψη μας για τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων μας -στην πλειονότητα τους νέοι- ανέδειξε για μία ακόμη φορά τις νοοτροπίες και τις παθογένειες του ελληνικού κράτους.
Σε όλο αυτό όμως το μαύρο τοπίο της ανθρώπινης δυστυχίας και του θρήνου, μέσα από τα συντρίμμια του θανάτου αναδείχθηκε έστω και σαν μία αχτίνα φωτός, η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα των «ηρώων» της διπλανής πόρτας.
Και ποιοι είναι αυτοί οι ήρωες;
Ήρωες είναι τα νέα παιδιά, επιβάτες του μοιραίου τρένου, που αψηφώντας τον προσωπικό τους κίνδυνο, με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης βοήθησαν με όλες τους τις δυνάμεις στη διάσωση των συνεπιβατών τους.
Ήρωες είναι τα στελέχη και το προσωπικό των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας:
Πυροσβέστες, Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ), Ελληνική Αστυνομία, ΕΚΑΒ, Ελληνικός Στρατός, Εθελοντές διασώστες, που με επαγγελματισμό και συντονισμένα ρίχτηκαν στη μάχη της διάσωσης και του απεγκλωβισμού των θυμάτων. Η εικόνα των συνεργείων διάσωσης με τους εξοπλισμούς τους, έδωσαν σε όλους μας την εικόνα μιας άλλης Ελλάδας που χάθηκε μέσα στα συντρίμμια και τον ανθρώπινο πόνο.
Ήρωες είναι για ακόμη μία φορά το υγειονομικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας που ενώ δεν εφημέρευε, ”στρατεύθηκε” άμεσα και ρίxτηκε στη μάχη της περίθαλψης των τραυματιών και της διαχείρισης του ανθρώπινου πόνου.
Τα συνθήματα “Ποτέ ξανά”, “έφτασες;”, “μη με περιμένεις”, φτιαγμένα από τους σχολικούς σάκους των μαθητών των Γυμνασίων και των Λυκείων της χώρας και η συμμετοχή τους σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, αποτελούν απόδειξη της ωριμότητας και της αγωνίας των παιδιών μας για το αύριο.
Και ίσως κάποιος πει : καλά οι εθελοντές και οι απλοί πολίτες, αλλά για όλους τους υπολοίπους αυτή δεν είναι η δουλειά τους;
Πράγματι, είναι η εργασία τους και είναι επιλογή τους.
Αλλά πόσοι από εμάς τολμήσαμε;
Η πόσοι έχουμε τις αντοχές να ακολουθήσουμε τέτοιες επιλογές;
Πόσοι από εμάς έχουμε δύναμη ψυχής να ανασύρουμε νεκρούς και τραυματίες μέσα από τα συντρίμμια και να μπούμε στις φλόγες για να σώσουμε ανθρώπους, δάση και περιουσίες;
Πόσοι από εμάς έχουμε τις αντοχές και μπορούμε να μεταφέρουμε καθημερινά ασθενείς με προσωπικό κίνδυνο;
Πόση δύναμη ψυχής και αίσθημα ευθύνης πρέπει να έχεις, για να μπορείς να είσαι αντιμέτωπος με την αγωνία των νοσηλευομένων και των συγγενών τους και την ίδια στιγμή να προσπαθείς να κάνεις την δουλειά σου με τον καλύτερο τρόπο όταν ξέρεις ότι από εσένα εξαρτώνται ζωές;
Ίσως κάποιος πει «άψογοι επαγγελματίες». Ακόμη κι αν το δούμε από την πλευρά του επαγγελματισμού και πάλι ξεχωρίζουν και τους αξίζει η «τιμή» και η «διάκριση» τους.
Ξεχωρίζουν γιατί δεν κοιτούν στο ρολόι τους πότε λήγει το οκτάωρο τους όπως κάποιοι άλλοι, αλλά περιμένουν να εξαντληθούν οι δυνάμεις τους, για να αντικατασταθούν από συνάδελφους τους.
Ούτε εργάζονται στη ασφάλεια του γραφείου, αλλά ρισκάρουν με τις ζωές τους για τις δικές μας.
Τι εννοούμε όμως «τιμή»; Σίγουρα όχι μόνο τις τιμητικές πλακέτες, τις δημόσιες αναφορές και επαίνους, αλλά πολύ περισσότερο να έχουν στην διάθεση τους τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό που θα διευκολύνει το έργο τους, αλλά και που θα εγγυάται την σωματική τους ασφάλεια.
Και όταν μιλάμε για διάκριση και φυσικά εννοούμε τη μισθολογική, ανάλογη της ιδιαιτερότητας και της δυσκολίας της δουλειάς τους και αυτό όχι γιατί οι ίδιοι το απαιτούν, αλλά γιατί η κοινωνία θα πρέπει να τους το αναγνωρίσει ως ελάχιστο “αντίδωρο” της προσφοράς τους.
Σίγουρα όλοι μας θρηνούμε και απαιτούμε διερεύνηση και διαλεύκανση όλων εκείνων των παραλείψεων και γεγονότων που οδήγησαν σε αυτήν τη μεγάλη τραγωδία.
Το απαιτούμε, όχι μόνο για τον καταλογισμό των ευθυνών, αλλά κυρίως για να οδηγηθούμε στη συμμόρφωση που θα διασφαλίζει όλους μας κι αυτή η συμμόρφωση θα είναι η μεγαλύτερη απόδοση τιμής και μνήμης στα θύματα των Τεμπών, άλλα και αναγνώριση της προσφοράς των «ηρώων» της διπλανής πόρτας που αναδείχθηκαν.
Ένα είναι το σίγουρο, ότι οι «ήρωες» της διπλανής πόρτας υπάρχουν γύρω μας σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας.
Είναι άνθρωποι απλοί που αθόρυβα διακρίνονται για το ήθος, την αφοσίωση και την αποτελεσματικότητά τους. Αυτούς πρέπει να αναδείξουμε και σε αυτούς να βασιστούμε, αν θέλουμε να οικοδομήσουμε την άλλη Ελλάδα, που αγαπάμε και θέλουμε.
*Ο Βασίλης Γάκης είναι ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα”
